Fly4free.pl

Po drodze na UBA trafiłem na samochód z kierowcą, który stanowi moje wyobrażenie o profesorze uczelnianym z BA.



W skrócie: lepsze czasy było dawno temu.

Na początek trafiłem na wydział nauk społecznych, tu też lepsze czasy były, jednak tak jak stary peugeot wnętrza są pełne elegancji

















Wydział Biochemii mieszczący się w monumentalnym budynku wraz z wydziałem lekarskim i dentystycznym, do których dostęp był ograniczony, prezentował się trochę lepiej

Nadszedł czas na wycieczkę zagraniczną. Pierwszą jej atrakcją był widok na BA i port o zachodzie slońca








Drugą przystanek po drodze do Montevideo: Colonia del Sacramento. Schludna, ładna, spokojna, z historycznymi zabudowaniami przeplatanymi modernizmem. Po wieczornym spacerze zdawało mi się, że Urugwaj będzie taka Szwajcarią Ameryki Południowej.

Do tego doszedł bardzo przyjemny i tani nocleg. Do minusów zaliczylbym ceny jedzenia i trudności z wypłatą gotówki. Początkowo bankomat nie chciał mi dać kasy, okazało się, że to wynik nieprawidłowo wybranych przeze mnie opcji. W końcu kasę dostałem z haraczem. A pieniądze potrzebne są w zasadzie jedynie na komunikację miejską w Montevideo, bo tak to wszędzie akceptują karty.

Miasto jest urocze, mają nowe ceramiki udające stare, a w sklepie z pamiątkami sprzedają pażskie cipki ;)

Miejscowa od jest na jakieś 45 min - 3h zwiedzania, a potem autobus do Montevideo


Zanim dojadę do Montevideo misse cofnąć się do pominiętego zwiedzonego przeze mnie fragmentu miasta.

To okolice za i obok retiro. Z okien pociągu spostrzegłem, że obok torów rozciąga się zabudowa zupełnie nie przypominająca wielkomiejskich widoków po drugiej stronie torów. To Barrio 31, taka jakby favela tylko kolorowo pomalowana, jak się okazało za miejskie pieniądze. Ludzi tam było dużo, sporo też lokali gastronomicznych z cenami drastycznie niższymi niż gdzie indziej. Szedłem sobie, ludzie raczej uśmiechali się i holali niż patrzyli spode łba, aż tu nagle kobieta gdzieś z pierwszego piętra zrobiła straszliwą awanturę, opieprzyla mnie dramatycznie, prowadząc przechodniów o wsparcie, jak mi się wydawało krzyczała, że powinienem natychmiast opuścić tę okolicę, bo tu strasznie, niebezpiecznie i zaraz zrobią mi krzywdę. Ponieważ moja znajomość hiszpańskiego jest bardzo ograniczona, nie wchodziłem w polemikę z nią tylko się wycofałem.

Na zewnątrz też było co oglądać. Przede wszystkim sortownię poczty.







Dalej był Trybunał Federalny, budynek nie miał w sobie nic nadzwyczajnego, ale jest na nim całkowicie frapujący relief, szczególnie w kontekście przeznaczenia budynku.

Relief przedstawia bowiem kompozycje z betoniarką

Już droga do Montevideo pokazała, że moje wyobrażenia o Urugwaju jako Szwajcarii Ameryki Południowej były całkiem błędne.

Po drodze wcale nie było ślicznie i zamożnie. Widać było i rozpierdzielnik i biedę.

Jeśli chodzi o dane statystyczne to Urugwaj jest znacząco bogatszy od Argentyny z PKB na twarz ze 20% wyższym (PPP, bo nominalnie jest jeszcze większą różnica), ale to Argentyna była historycznie bogatsza, stąd Montevideo wygląda trochę jak BA w miniaturze. Domy choć mniejsze są chyba jeszcze bardziej wypieszczone jeśli chodzi o detale. Podstawowa różnica polega jednak na tym, że stolica Urugwaju jest otwarta na wodę. Miasto ma zabudowę tuż nad wodą i liczne piaszczyste plaże.

W moim odczuciu Montevideo jest bardziej atrakcyjne niż BA, przede wszystkim ze względu na usytuowanie względem La Platy.

Jeśli chodzi o zwyczaje to wydają się one być podobne. Tu i tam tansczy się tango, robi wino, je wołowinę i maniakalnie pije yerba mate. Stąd tytuł relacji, źle brzmiący, nieatrakcyjny i nieprzemyślany, ale trudno, już nic na to nie poradzę.

Pijaków yerba mate łatwo rozpoznać po noszonych termosach, nawet jeśli akurat nie mają kubka w ręku. Również każdy kierowca ma obok siedzenia drewniany koszyk na kubek i termos. To o tyle dziwne, że w Montevideo jest zakaz picia mate w autobusach



W Montevideo byłem króciutko, tylko dwie noce, nie udało mi się go dobrze zeksplorowac. Tym niemniej zobaczyłem sporo atrakcyjnych rzeczy w tym najładniejszego maka na świecie (z tych, które widziałem przynajmniej).
















Był też pałac kultury, a jakże!



Oczywiście fasady budynków i klatki schodowe były przedmiotem mojego nieustannego podziwu.