Fly4free.pl

:) Family trip do Iraku.

Bardzo się staram, żeby wymyśleć podobnie głupią rzecz jaką można zrobić wspólnie z rodziną. Może wspólna gra w paintballa bez kasku? Ewentualnie próba zdobycia Rysów zimą bez raków? Niby się da, ale czy to mądre :)
W każdym razie bilet zakupiony musi zostać wykorzystany.
Wjazd do Iraku to część szerszej wycieczki do Turcji. Jako, że kraj ten jest dość egzotyczny jeśli chodzi o wyjazdy postanowiłem go opisać oddzielnie. Sam pobyt tam trwał 5 dni. Czy to czas wystarczający na zobaczenie kraju? Oczywiście, że nie. Uwierzcie mi, że ten czas solidnie nas wymęczył pod kątem psychicznym. Myślę, że opinia o kraju jest znana. ISIS, zamachowcy, wojsko - to wszystko się zgadza i muszę przyznać, że nigdy nie miałem mozliwości odwiedzić podobnego miejsca.

Na etapie planowania wyjazdu mieliśmy odwiedzić jedynie Kurdystan, jako miejsce bezpieczne (na travelrisku oznaczone na pomarańczowo). Z czasem jednak ze względu na wrodzoną pazerność udało mi się przekonać żonę (syna nie musiałem przekonywać :P), że powinniśmy odwiedzić również Bagdad (strefa extreme).
Do Erbilu dostaliśmy się linią Pegasus, tanio ale godziny wylotów były wręcz chore (powrót z Bagdadu do Stambułu mieliśmy o 3 nad ranem, leciało mnóstwo drących się dzieci). Na duży plus mogę zaliczyć to, że akurat trafiła się promocja nielimitowanej zmiany lotów. Samo pokazanie kurdyjskiej części Iraku powierzyłem człowiekowi stamtąd - Karwanowi. Koleś jest naprawdę niesamowity, przyjacielski i miły.

W stolicy regionu wylądowaliśmy około 1 w nocy. Żeby dostać się do miasta są 2 opcje: tańsza i droższa. Jako, że był środek nocy to na szybko wybraliśmy droższą, bezpośrednio taksówką do hotelu (w sumie niepotrzebnie, bo spokojnie można było oszczędzić połowę kasy). Druga opcja to wejście do shuttle busa, który podwozi 2 km od lotniska i tam łapanie lokalnych taksówek. Hotel do jakiego się udaliśmy to Erbil View Hotel i tak naprawdę nie ma chyba lepszej opcji cenowo w mieście za 3 osoby ze śniadaniem. Można oczywiście łapać jakieś motele po taniości, ale jak już wiecie byłem tam z rodziną, a kraj jest jaki jest.
Rano po obudzeniu poszliśmy na śniadanie na ostatnim piętrze hotelu. Z góry roztaczała się piękna panorama na miasto, na pierwszym planie znajdował się meczet otoczony bazarami i miastem. Całości dopełniało przejrzyste niebo oraz te charakterystyczne dla tamtych terenów suche gorące powietrze.





O godzinie 9 w recepcji hotelu czekał na nas Karwan. Pierwszy punkt zwiedzania to miasto Sulaymaniyah, miasto około 3h drogi samochodem na południe.
















Zanim dotarliśmy do miasta na chwilę zjechaliśmy do miasta Koya. Miejsce życia najznamienitszych pisarzy kurdyjskich, a także miejsce, w którym mogliśmy pobyć kilka chwil w bardzo ładnym parku (często odbywają się tam też wesela).













Głównym punktem który zobaczyliśmy to Red Prison, czyli miejsce gdzie za czasów Saddama przetrzymywano osoby jemu niewygodne. W ogóle ciekawe jest tutaj rozróżnienie używane zarówno w Kurdystanie jak i całym Iraku na czasy przed i po jego rządzenia. Coś takiego jak u nas Okrągły Stół - przed i po 1989 roku.













Więzienie jest swego rodzaju pomnikiem walki Kurdów przeciwko ISIS oraz pokazaniem ich eksterminacji przez reżim Saddama. Z tego co można się dowiedzieć ich społeczność była regularnie eksterminowana całymi wsiami. Zabijana i zakopywana w bezimiennych grobach. Znajduje się tam przepiękny pokój zbudowany z kawałków luster, gdzie każda część symbolizuje jedną wioskę zniszczoną w tym czasie, a jest ich ponad 4000.










Są też wspaniałe pokoje wypełnione zdjęciami Kurdów, którzy zginęli w walce z ISIS. Muszę przyznać, że widok ten mocno chwyta za serce. Z jednej strony obrazując odwagę tych ludzi, a z drugiej ich ciężką przeprawę w walce o własny kawałek świata, którego cały czas nie mają i nic nie zapowiada tego, że mieć będą.
Na zewnątrz budynku znajduje się całe składowisko różnego rodzaju sprzętu wojskowego takiego jak czołgi, wozy transportowe, ciężarówki, artyleria. Same ściany budynków podziurawione są kulami.







W troszkę gorszych nastrojach udajemy się na bazar miasta. Bazar jak to bazar, wygląda jak wszystkie arabskie bazary, czyli rzędy małych stoisk z przyprawami, zwierzętami, elektroniką, ubraniami. Akurat nie robił takiego wrażenia ze względu na to, że przylecieliśmy ze Stambułu, więc ciężko przebić tamtejszy handel lokalny :)













Fajnym punktem tego spaceru był kawałek ulicy poświęcony sprzedaży zwierząt. Mnóstwo kur, kaczek, papug, różnych ptaków - fajny widok. Odnośnie samego miasta, to wygląda ono naprawdę okazale i nowocześnie z górującym nad nim Grand Millenium Hotel (koniecznie wygooglujcie).
W drodze powrotnej zobaczyliśmy jeszcze jezioro Dukan. Pięknie położony zbiornik o niesamowitym kolorze turkusu otoczonym przez suche i wypalone wzgórza.




Sam powrót do Erbilu to szaleńcza jazda naszego przewodnika. Dawał "po pizdeczce" jakby uciekał przed goniącymi go terrorystami nia bacząc na innych uczestników drogi. Generalnie to w Iraku, a szczególnie w Bagdadzie linie drogi są bardzo umowne, prawie jak w Kambodży :) Do miasta wracaliśmy w czasie zachodzącego słońca, co wyglądało po prostu pięknie. Miasto było skąpane w ciepłym miękkim świetle delikatnie rozproszonym przez piasek nawiewający z okolic.

Jako, że wróciliśmy około 20, a w tamtych okolicach życie dopiero się rozkręca, udałem się z synem na tamtejszy targ, który otacza Cytadelę. Jest to jedyny obiekt wpisany na UNESCO w tamtych okolicach górujący ze swoimi murami nad miastem. Głównym celem wyjścia było znalezienia dla mnie i syna spodni, bo następnego dnia mieliśmy udać się do świątyń, które wymagały zakrycia nóg. Jakby ktoś rozmyślał nad zakupami ubraniowymi to polecam tamte okolice. Ubrania takie same jak w naszych galeriach, a za spodnie dałem 30 złotych i był to super zakup, który dzielnie mi służył przez cały pobyt w Iraku :)

Następny dzień to przeciwny kierunek wyjazdu w stronę miasta Dahuk (na północ) do Llalishu. Przed głównym celem wyjazdu mieliśmy możliwość odwiedzić dwa bardzo stare monastyry.
Rabaan Hormizd to monastyr z 7 wieku. Położony na wzniesieniu, góruje nad okolicą. Jest opuszczony, ale dobrze zachowany. Mogliśmy tam zobaczyć wspaniały ołtarz oraz podziemne przejścia dla mnichów uciekających przed agresorem. W niedalekiej odległości znajduje się też jaskinia z wejściem w kształcie serca. Wyjątkowo piękne miejsce.
































Kolejny monastyr to Mar Mattai. Większy i lepiej zachowany z 4 wieku. Na dziedzińcu znajdowało się mnóstwo dzieci, a w środku udało się spotkać mnicha lokalnego mnicha. Z murów monastyru można zobaczyć wzgórza wyznaczające granice walki z ISIS. W trakcie wojny z nimi przeor klasztoru nie bojąc się śmierci został w klasztorze i nawet przeżył. W niedalekiej odległości znajduje się też Mosul, ale niestety jest już poza granicami Kurdystanu, więc bez irackiej wizy nie mogliśmy się tam przemieścić.






























W ogóle to bardzo ważna informacja wizowa. Po przylocie do Kurdystanu wyrobiliśmy wizę, koszt 70 dolców za osobę. Wiza to świstek papieru ważny tylko w obrębie Kurdystanu, nie mający żadnej mocy prawnej w Iraku. Wypadało odwrócić sytuację przyloty, wyrobic wizę na przylocie w Bagdadzie (koszt też około 70 dolców) i wtedy wiza iracka ma ważność również w Kurdystanie. Żeby się o tym przekonać trzeba było przylecieć na miejsce, informacji tych nie znajdziecie na stronach - takie informacje tylko u mnie, na żywo, z pierwszej ręki, za free :DDD
Jakby ktoś się nie orientował to Kurdystan to Irak, ale mają własną armię, własne granice celne, ale budują też cos na zasadzie odrębności - trochę jak Naddniestrze tylko oparte na bardziej krwawych i historycznych fundamentach.

Przy okazji wiecie, że drugiego dnia pobytu był nieudany atak dronowy na lotnisko w Erbilu? :) Kontrole na powrocie były okrutnie wzmożone.

Ostatni punkt programu w mojej opinii najlepszy to Llalish, czyli taka Mekka Jezydów. Nie będę rozpisywał się o samych wierzeniach (odsyłam do Wikipedii), ale będąc tam czuje się w pewien sposób mistyczną aurę i przebywanie w miejscu na swój sposób unikatowym i wyjątkowym. Nie mamy do czynienia z jedną z wielkich religii monoteistycznych, a raczej z czymś odrębnym wyrosłym na bazie Judaizmu czy Islamu. Znajduje się tam grobowiec założyciela religii Adiego Ibn Musafira. Z ciekawostek to przechodząc przez próg drzwi nie wolno tego progu nadepnąć, a w obrębie miasta należy poruszać się bez butów (jak w meczecie).